Islands & malaria

Eindelijk weer een blog! Excuses voor het niet terug mailen, maar ik ben nu in totaal 5 weken niet op internet geweest. Mijn vorige blog is geplaatst door Marsha en ik ben momenteel mijn best aan het doen om door de emails heen te komen (is niet makkelijk, want dit internet haat hotmail denk ik ..). Ik waardeer de mails heel erg en ooit komt er een reactie hoor!

De afgelopen weekenden zijn echt zo leuk geweest! Samen met de ouders van Marsha ben ik naar de Reptile Farm en Brikama Craft Market geweest. We hadden een heerlijk hete dag uitgekozen (eentje waarop je jezelf niet bijgedronken krijgt en geen toilet te vinden is). De houtsnijmarkt was erg mooi, maar veel van hetzelfde. Het is de bekendste houtsnijmarkt van Gambia, daar wordt ook alles gemaakt. Daar heb ik mn souvenirsjacht geopend en het was zeer geslaagd. Ook leuk nu, het is low season omdat de toeristen allemaal weg zijn, dus dan kun je goed onderhandelen. Daarna zijn we verder gegaan naar de slangen. De weg er naartoe deed ons denken aan Hollywood, met van die palmbomen naast de weg (mind you, een echte weg hè, mét asfalt :o) en hoe dichter we bij het strand kwamen, hoe koeler het werd. De farm was best klein, maar wel heel interessant. Ze hadden wat stenen kooien met daarin slangen(tjes) en varanen, hagedissen etc. Heel leuk, we mochten bij een andere tour (2 personen) aansluiten en terwijl ik bezig was met een foto maken kreeg ik ineens een slang in mn handen gelegd. Aiai, ja leuk ja … nu bleek dit nog niets, want het arme slangetje was niet meer dan 0,5 cm dik en 30 cm lang. Wat erna kwam, een python, zo maar, die kreeg je even om je nek gelegd. Hallo!? Echt veel tijd om te twijfelen had je niet, want de vaart zat er lekker in. Ook erg leuk, maar toch een ietsiepietsie eng, want er ligt gewoon een slang van 10 cm dik en 2 meter om je heen. Het is vastgelegd ;). We kregen ook nog de vraag of we wilden participeren in een krokodillen vang en zoek (but also a lot of fun!) tocht van een week, maar dat toch maar niet hè … Daarna heeft Shylock (de taxichauffeur) ons naar een supermooi stuk strand gebracht, helaas waren er wel ineens heel veel hollanders. Daar hebben we wat gedronken en toen was de dag alweer voorbij, echt heel gezellig was het :).

Het weekend erna zijn we (Marsha, haar ouders en ik) naar James Island gegaan. We gingen per boot, die hadden we gehuurd (en het had godzijdank een toiletje, ja dat is toch echt iets waar je je hier druk om kunt maken, want je moet veel drinken maar er is nooit een toilet te bekennen!) en het duurde 3 uur voordat we er waren. De tocht was echt heerlijk, in de zon en we hebben zelfs dolfijnen gezien :D. Dat is schijnbaar zeer zeldzaam, want ze organiseerden dolfijntochten, maar dan kwam er nooit een. Op het eiland staan resten van een fort dat vroeger gebruikt werd om slaven te vervoeren naar Europa en Amerika. Ongelooflijk om te zien hoe de slaven behandeld werden. Je leert erover op school, maar om het dan zelf te zien is toch even wat anders. Daarna zijn we naar Jufureh gegaan, dit is een dorpje aan wal waar een museum staat en andere oude gebouwen van vroeger. Ook hebben ze hier een replica van een slavenschip gebouwd. Hier kon je in, dat was echt erg. Er stond beschreven hoe de mensen werd opgestapeld, alsof het dozen waren, niet normaal!

Een paar dagen erna zouden we ook op een trip gaan, maar helaas voelde ik me niet goed. Dat begon eigenlijk de zaterdag voor James Island al. Ik voelde me misselijk, maar ja, dat voelen we ons allemaal wel eens en negeerde het. De dag erna voelde ik me ook niet helemaal goed, had in de nacht was koorts gehad, maar besteedde er niet veel aandacht aan, kon ook van de hitte komen (nou ja, de koorts niet helemaal, maar ach … goeie verpleegkundige ;)). Toen ik maandag ging werken ging het echt niet meer goed. Na een test bleek dat ik malaria had. Great. Ik ben met Coartem gestart en na veel rusten en lieve zorg van iedereen ging het na een aantal vervelende dagen weer beter. Ik was al wat huiverig, want we zouden dat weekend naar Baboon Island gaan en ik ging dus echt wel mee!

Baboon Island, we hadden er zoooooo lang naar uitgekeken en nu was het eindelijk zover! Helemaal bepakt en bezakt vertrokken we vrijdag om 12 uur. We zouden die dag rijden tot Tendaba Camp, daar overnachten en de volgende dag naar de Baboon Island gaan. De heenreis ging goed, al moet je wel niet bang zijn dat je van de weg af kunt raken ofzo, want het is eigenlijk best wel eng om, vanwege wasborden, met hoge snelheid over een belachelijk gaterige zandweg te rijden. Maar we hadden een uitstekende chauffeuse :D. Je ziet ook wel autowrakken enzo langs de weg liggen, ook omgeslagen vrachtwagens, ik bedoel, de kans bestaat hè. Bij Tendaba aangekomen zijn we het zwembad ingedoken om de wespen gezelschap te houden. Ze gaven ons niet veel ruimte om te zwemmen, maar we konden toch wat afkoelen. Na een heerlijk buffet en goede nacht zijn we zaterdag om 7.30 vertrokken naar Baboon Island. Het ligt heel ver het binnenland in en je ziet dan alles veranderen. De huisjes worden anders, het worden meer hutten en alles is primitiever. Als je eenmaal van de weg (weer die geasfalteerde) af gaat, is het ook aan jezelf om een weg te vinden. Je moet zelf beslissen of je een linkse of een rechtse zandweg neemt en natuurlijk vooral hopen dat je de goede keus hebt gemaakt. De beschrijving was dan ook: drive through 5 villages and in then take a turn to the right, near the school. ‘Dit is dorp 1… Is dit dorp 2? Nee, er staan maar 3 huizen, is vast geen dorp. Okee ... dan is dit 2? Ja. 3. 4. Hé, dit is 5. Waar is de school? Daarachter misschien?’ Nee, dat blijkt het locale ziekenhuis te zijn en daarna eindigt het dorp. Terug het dorp in dan maar weer. ‘Ah, daar is de school, toch? Ja, dat is een school ja, maar waar is nu de weg? Mmm, zullen we links aanhouden? Goed idee ja, want rechts loopt een hele kudde koeien (denk aan een western landschap). … Uh, dit is het toch niet denk ik, want er staan bomen.’ Omdraaiend dus maar weer. ‘Oh kijk, een jongetje wijst ons, we moeten toch rechts.’ Nu moet je hier nergens versteld van staan, dus zijn we toch maar richting die koeien gegaan en hebben ons een weg gebaand door de kudde. Niet dat we nu een weg zagen, maar we zagen wel een opening tussen wat bomen en na een tijdje kwamen we ineens weer op een soort van weggetje. Aan het einde van de weg zagen we niets, geen baboon, geen hut, geen mens, niets. Een trap zagen we, dus we wisten dat we goed zaten.

Na een tijdje kwam Matthew, de Amerikaan die het Badi Mayo Camp en Chimpanzee Rehabilitation Trust runt, ons tegemoet. We waren hem al onderweg tegengekomen, maar dacht dat het gewoon een aardige, zwaaiende Amerikaan in Gambia was :D. Toen we de trap afdaalden naar het camp beneden bij de rivier waren we allemaal stil. Het was zo mooi! Het was echt zo mooi, dat kun je gewoon niet beschrijven. En onze hutjes dan, die stonden bovenaan de berg en keken uit op het chimpansee eiland! Je keek gewoon uit over een regenwoud! Het was helemaal geweldig. En je moest douchen in de open lucht, uitkijkend naar de chimpansees. In de middag hebben we gerust en daarna een boottocht gedaan. Er waren twee familieleden van Matthew over (ja, had ik even geluk): een oom Steven en zijn nichtje Maggie. Maggie was van onze leeftijd en Steven was die dag 60 geworden. Verder waren er geen gasten. De boottocht was ook helemaal te gek. We begonnen bij de chimpansees, die hebben we dus in het wild gezien! Toen begonnen ze te ruziën, dus moesten we weg. Verder hebben we nog krokodillen, ander apen, nijlpaarden en hele mooie natuur gezien. In de avond hebben we met zn allen gegeten in een soort grote woonkamer. Het eten was goddelijk. Het klinkt allemaal een beetje perfect, maar zo was het ook echt! Na het natafelen zijn we tegen half 11 naar bed gegaan, in onze perfecte hutjes op onze perfecte berg uitkijkend over die perfecte chimpansees. Okee, een nadeel: het was 39 graden in onze tent. Maar dan moet je gewoon stil blijven liggen en vooral niet draaien en dan is het wel te hebben :D.

De volgende ochtend hebben we weer met zn allen ontbeten en zijn daarna op een 2e boottocht gegaan. We hebben toen nog veel meer nijlpaarden gezien, dat was erg leuk. Ook zijn we een heel stuk de natuur in gaan varen, in een regenwoudstuk, dat was echt het toppunt! Alles wat je je ooit bedenkt maak je daar mee, de palmen, varens, smalle vaarstuk, lianen en de vochtige geur die er hangt met allemaal vreemde geluiden. Wauw. Op een gegeven moment zei onze gids dat we even gingen aanmeren, want we gingen naar een top van een berg lopen. ‘Oh, maar eh, we hebben eh, onze birckenstockjes aan … is dat een probleem :D?’ Volgens mij lachte hij ons uit, maar dan hadden ze maar even moeten vermelden dat we gingen wandelen. En wij zijn die-hards, dus we doen het wel gewoon, klaar. Onze gids dacht echt niet dat het ging, maar we zeiden dat we desnoods wel op onze kont naar beneden gingen. De tocht was inderdaad niet echt geschikt voor onze slippertjes, maar we hebben het toch maar mooi gedaan! En bovenaan had je echt heel mooi uitzicht over de rivier, de eilanden en de mangrove. Het was zeker de moeite waard. Omlaag was ook leuk, we deden ons best om de tips van Gabrielle toe te passen, maar we rolden toch wat vaak naar onder. Steven heeft ons maar geholpen en we zijn weer heelhuids beneden gekomen. Dit alles deed me denken aan een tocht in Frankrijk die we moesten maken naar beneden op onze slippers (!), omdat de kabelbaan niet meer naar beneden ging ;). Na een wederom heerlijke lunch moesten we helaas al weer gaan. Het was het een zeer geslaagd weekend die ik echt niet snel zal vergeten. Foto’s zijn uiteraard geplaatst :D.

Op de kliniek was het afgelopen week ineens de week van de spannende casussen. Maandag kreeg een baby een hartstilstand (waarschijnlijk in shock geraakt van uitdroging), dinsdag kregen we een vrouw die bevallen was van een kindje dat overleed en woensdag kwam er een mevrouw die zwaar mishandeld was en nu vecht voor haar leven in een groter ziekenhuis. Inmiddels zijn Binta en Kaddy (een vriendin van Binta) ook mee komen helpen in de kliniek. Zij hebben sinds woensdag zomervakantie en komen elke dag helpen.

Graag wil nog wat vertellen over de shirts van Upstairs (echt ontzettend bedankt nogmaals!!!). Ik heb ze eindelijk allemaal hier in Gambia en heb er een projectje van gemaakt. We geven ze in de kliniek weg aan hele arme gezinnen. Natuurlijk is bijna iedereen arm, maar Nato helpt me de armste eruit te pikken en die doneren we dan een shirt. Bij de foto's heb ik een foto gezet van een meisje met haar broertje. Zij zijn hun ouders verloren en hebben erg weinig geld. Zij zijn een voorbeeld van personen aan wie ik t-shirtjes geef. Volgende keer zet ik nog andere foto's erbij.

De weken vliegen om, het zijn er nog maar een paar! Ik weet niet zeker of ik volgende week op internet kom, maar misschien tot dan!

Veel liefs, Floortje


Islands and malaria

Finally a new blog! I am very sorry for not emailing back, but I haven’t been on the internet for 5 weeks now. The last blog was posted by Marsha and right now I’m going through my emails (which is not easy, because apparently, this internet hates hotmail …). I really appreciate all the emails and I will respond to everyone, eventually!

The past days were so much fun! Together with Marsha’s parents, we went to the Reptile Farm and Brikama Craft Market. We picked out a very hot day (I wanted to drink so much and there was no toilet anywhere!). The craft market was very nice, but a lot of the same. I bought all my souvenirs for a good deal, because it’s low season right now, which means there are very few tourist and they still want to sell their items (even if you don’t want to pay that much, because you don’t really need it ;)). After that, we went to the Reptile Farm. The road leading up to the farm reminded us of Hollywood, with all the palm trees near the road (a real road, asphalt!) and the nearer we got to the beach, the cooler it was. The farm was small but interesting. They had some stone cages with snakes, small crocodiles, lizards etc. Very nice. I was taking pictures and then the woman who gave us a tour dropped a snake in my hand. Okay, that was a bit scary, but this one was still tiny. A few minutes later (after a few more small snakes dropped in my hand), we reached the pythons. Of course, they were also ‘dropped’ on us; we got to hold them on our shoulders. That was very scary, but exciting also. After that, they asked us if we would like to participate in a crocodile tracking/hunt hike for 1 week (‘and it would also be a lot of fun!’), but we passed … To end this lovely day, Shylock (our taxi driver) took us to the most beautiful beach of the Gambia and it was truly beautiful.

The weekend after that we went to James Island, this is inland and it’s an island in the river The Gambia. We went there by boat, it took us 3 (very nice) hours to get there. We even got to see dolphins; you can only see them on rare occasions. On the island are remains of a fort that was used to ship slaves to Europe and the USA. It was very interesting and shocking to see the conditions in which they had to live. Of course you learn about this at school, but to actually see it … We also visited Jufureh, this is a town on the North Bank which had a museum of slavery and some old buildings were left. They also built a replica of a slave ship which you could enter. Unbelievable, that’s all I can say. How they were stacked on the ship, like boxes! Horrible.

The week after that I was supposed to go on another trip with the parents of Marsha, but unfortunately, I did not feel well. It actually started the day before we went to James Island, I felt nauseous but dismissed it, we all feel like that sometimes. The day after that was okay, but I still did not feel very well. Again I dismissed it, could be from the heat, right? On Monday, when we were at work, it was not going good at all and I was about to go home. They did a test on me and unfortunately I had malaria. I was not happy, because the next weekend, we were supposed to go to Baboon Island. But everyone made sure I relaxed and took enough rest (very hard to do!) and after a couple of (terrible) days I felt better and was ready to go!

Finally, the weekend of Baboon Island was there! The car was totally packed, we left the clinic at 12 and were heading to Tendaba Camp. We were going to spend the night there and on Saturday we would drive to Baboon Island. The journey was nice, although you cannot be afraid of any accidents, because if you really think about it, they are prone to happen. A certain part of the journey, you have to drive on a sand road, but you have to drive fast, because of the ‘wash board’ effect, caused by the sand. If you drive slow, you will feel all the bumps, but if you drive fast, you will not feel so many bumps. It was kind of scary, but we had a very good driver :D. When we arrived at Tendaba, we jumped into the swimming pool and joined the wasps. They did not leave us very much space to swim, but it was a nice cool down. After a delicious buffet, we left Tendaba at 7.30 on Saturday and headed to Baboon Island.

Although it was kind of hard to find, because after a while there aren’t any roads anymore, we arrived on time at the Badi Mayo Camp. This camp is run by Matthew, an American who took over about 4 years ago. He also runs the Chimpanzee Rehabilitation Trust. When we reached the camp, he came to greet us and introduced us to his uncle Steven and his niece Maggie. They were here for a few days and together with them, we were the only guest there. When we walked down a very long set of stairs, we reached the camp and it was really breathtaking. The restaurant had a view over the chimpanzee island, it was so beautiful and peaceful. The only sound you could hear was that of the animals. No cars, no planes, no people. We were brought to our safari tents, they were built up on the mountain. The tents were lovely, the views were spectacular! In the afternoon, we went onto a boat trip with the four of us and Steven and Maggie. We saw chimpanzees, hippos, crocodiles and all kinds of monkeys. It was so nice, the nature was wonderful, like a rain forest.
At 7.30pm we had dinner, everyone was sitting around one big table, it was very nice. Like a big dining room. The food was delicious and we had a very nice evening.
Sunday morning, we went on another boat trip. This time, we saw a lot of hippos and we went into a part of the rainforest, it was so great. The trees, the sounds of animals and the humid smell, perfect. We also went on a short hike, we were not prepared at all. We thought it was only a boat trip, so we wore flip flops. Of course we did not want to miss it, and although our guide was sure we couldn’t do it on these kind of shoes, we proved him wrong and were going to go to the top of the mountain :D! The views on top were amazing again! Unfortunately, after a nice lunch, we had to leave to go back to Kubuneh. I know, everything sounds like it was amazing, but it truly was, the whole weekend was perfect.

We had some interesting cases at the clinic too this week. Monday there was a baby who’s heart stopped beating all of a sudden. This was probably caused because of severe dehydration. He survived. Tuesday we had a woman who delivered baby that died. Wednesday a woman was brought in, she was abused by her husband and had to be taken to the hospital immediately. She’s now fighting for her life.

I don’t know if I will get to the internet next week, but maybe ‘till then!

Love,
Floortje