‘What is that?’

Allereerst, ik heb begrepen dat de foto’s niet voor iedereen zichtbaar zijn. Er zijn nu twee sites waarop de foto’s te zien zijn:

http://biest.no-ip.info/photo

http://floortjegeven.mijnalbums.nl/

Ook hoorde ik dat de mailtjes van waarbenjij.nu soms leeg zijn, dit zijn automatische mailtjes die gestuurd worden wanneer ik mijn blog post, ik hier kan niets aan veranderen. Maar als zo’n mail komt, is er een nieuwe blog gepost, op internet is het dan altijd te vinden :D.

Deze week is heel erg rustig geweest. Zondag hebben we de Kasumay Lodge bezocht, dit is een compound ook hier in Kubuneh waar huisjes verhuurd worden. De eigenaar is Nederlands en die waren we de week ervoor al in Lamin tegen gekomen. De weg er naartoe vinden was wat moeilijk: de weg werd steeds kleiner en er kwamen steeds meer bomen en na 30 minuten lopen zonder iets tegen te komen zijn we maar weer omgekeerd. Eenmaal terug in het dorp zijn we nog eens goed de borden gaan bekijken (er staan precies 2 borden in het dorp: Kasumay Lodge --> en <-- Wunderland) en we meenden toch echt de goede kant op te zijn gegaan. Een groep jongens heeft ons echter laten zien dat de Lodge net 10 meter van dat bord af ligt. Ach ja, we hadden onze ochtend weer gevuld ;). Als we een keer iets speciaals willen eten kunnen we daar naartoe bellen en dan kunnen ze alles maken. Heerlijk! In de middag hebben we onze was gedaan, doen we allemaal zelf met de hand en iedereen vindt dat heel grappig hier.

Afgelopen week waren er 2 feestdagen hier in Gambia: 16 februari was het de geboortedag van profeet Mohammed en 18 februari was het Independence Day. Er waren hierdoor erg weinig patiënten en was het super rustig op de kliniek. Frans had ons gevraagd om opgestuurde dozen met medische spullen uit te zoeken, dus hier hebben we nog aan gewerkt. We kregen hierbij hulp van Solomon. Deze jongen is 18 jaar en is vorig jaar in het Catharina Ziekenhuis geopereerd aan zijn hart. Dit is mogelijk gemaakt door donaties. Hij heeft geholpen op de kliniek (hij kan echt alles al en helpt ons met vertalen) en later met de dozen. Met Celine Dion en ABBA op de achtergrond hebben we allerlei soorten gazen staan uit te zoeken. Ook is ons stagewerkplan eindelijk af *yay*!

Deze week ben ik op twee keer op twee huisbezoeken geweest met Fatou. Er kwam iemand naar de kliniek en die vertelde dat er twee mensen zo ziek waren dat ze niet langs konden komen. Fatou wilde graag dat ik meeging, maar ik liep die dag met Natou mee. Natou: ‘Come, we go back. Come with me.’ Ik had het toen niet echt in de gaten dus ik liep weer mee. Komt Fatou: ‘Floortje, come with me. Natou says you can come with me.’ Ik keek Natou aan en ze begon te lachen. Ik zei tegen Fatou dat ik alleen mee kon gaan als Natou zei dat ik kon gaan (ik kan natuurlijk niet zo maar weggaan). Natou zei nee en Fatou zei dat ik mee moest en toen stonden ze letterlijk met zn tweeën aan mijn jasje te trekken. Ik voelde me even heel gewild ;). Uiteindelijk mocht ik van Natou mee en toen zijn we met malariatesten, bloeddrukmeter en thermometer op pad gegaan. Op de compound aangekomen waren er twee hele oude mensen die ziek waren, echt heel ziek waren. Ze waren beiden uitgedroogd en bij de een was de pols en de bloeddruk gewoon niet meer te horen. Ik heb gezocht en geluisterd maar er was letterlijk niets waarneembaar. Alleen bij de bloeddruk hoorden we de systolische druk pas ergens rond de 80 en het eindigde bij 70. Helemaal zeker waren we er niet van, want op de bloeddrukmeter zag je wel dat er vanaf 120 enige actie was. Ze waren negatief voor malaria en hebben medicatie gekregen om ze aan te sterken. Aan het einde werd ik nog bedankt door een oude meneer en kreeg ik een zak vol pinda’s, heel lief.
Vrijdag, na weer zo’n leuk getouwtrek ;), ben ik weer terug gegaan met Fatou. De twee mensen zagen er al beter uit en voelden zich ook beter. De bloeddruk hoorde ik zelf nog steeds niet, de pols voelde ik dit keer wel maar was erg zwak. Ze hebben nog medicijnen gekregen en volgende week moeten ze weer gecheckt worden.

We hebben deze week de apen op onze compound eindelijk gezien!! Superleuk, ze komen dan over gerend over het strand. Best bizar eigenlijk. Foto zit erbij!

Tot slot: Natou, Fatou, andere Fatou en vele andere mensen stellen mij vaak de vraag: ‘What is that?’. Vervolgens gaan ze met hun vinger over een moedervlek, erg komisch, alsof het eraf te halen is. Ze gaan het grondig bekijken en bespreken met elkaar en als je ze vervolgens laat zien dat ze zelf ook moedervlekken hebben (alleen natuurlijk minder goed te zien), zijn ze super verbaasd en liggen vervolgens helemaal in een deuk :D.

Ik heb verschillende foto’s van de compound ’s nachts geplaatst. Het is hier nu super mooi, omdat het volle maan is. Hierdoor is de nacht erg licht en het water op de compound staat ook erg hoog. Om je een idee te geven hoe stoffig het hier is: er zit een foto bij van de boys van de compound. Deze is ’s avonds genomen en eerst dacht ik dat mn camera kapot was, maar na allerlei testen zijn we tot de conclusie gekomen dat hij door de flits de stof die in de lucht zit erop zet. Het is ook echt heel stoffig hier.

Het was dus een erg rustige week, maar hierdoor hebben we goed aan school kunnen werken. Dat is helaas soms ook nodig ;).

Veel liefs,
Floortje


‘What is that?’

First of all, some people are not able to view the photos. That is why I am using two web sites now to upload the photos:

http://biest.no-ip.info/photo

http://floortjegeven.mijnalbums.nl/

I was also told that the e-mails from waarbenjij.nu are empty sometimes. These are automatic messages that are sent after I post a blog. If the e-mail is empty, you can still count on it that I posted a new blog, which you can find on floortjegeven.waarbenjij.nu :D.

This week was not a busy week at all. Sunday, we visited the Kasumay Lodge, this is another compound in the village of Kubuneh where people can rent lodges. The owner is Dutch, we met him the week before in Lamin. Finding the way to the lodge was a bit difficult: the road was getting smaller and smaller, there were more trees and after 30 minutes of walking we turned around. We thought we were following the right direction, but a group of guys showed us the Lodge was actually right behind us. Oh well, it gave us something to do on a Sunday morning ;). I we feel like eating something special, we can make a call to the Kasumay Lodge and they can cook it. In the afternoon, we did our laundry, by ourselves and apparently that’s very funny to everyone.

Gambia had two holidays this week: the birthday of prophet Muhammed on February 16th and Independence Day on February 18th. That is why there were not many patients at the clinic. Frans asked us to sort out some boxes with medical supplies which were sent from the Netherlands and we worked on that this week. We got some help from Solomon. Solomon is 18 years old and had a heart surgery last year in the Netherlands. This was made possible by donations. First he helped us out in the clinic (he can do a lot and is able to translate for us) and later he helped with the boxes. We sorted out all types of gauze with Celine Dion and ABBA as back ground music.

This week, I also went on two house visits with Fatou. Somebody came to the clinic and said there were two people who were very sick and not able to come to the clinic. Fatou wanted me to come, but Natou said I should stay with her. They kept arguing over who I should go with and then they started to laugh. And I didn’t just want to go with Fatou, because I was working with Natou that day. Anyway, after a while, Natou said I could go with Fatou, so there we went, packed with malaria tests, blood pressure meter and a thermometer. When we arrived at the compound, I saw the patients were two very old women and they looked very sick. They were both dehydrated and I was not able to find a pulse or the blood pressure on one of them (she was still alive though, she was just very weak). Fatou also wasn’t sure, we thought we heard the systolic pressure around 80 and it ended at 70. Very strange. The malaria tests were negative and they got medication for dehydration, fever, anemia and tonsillitis. At the end, an old man came to thank me and I got two hands full of peanuts. Very sweet.
Fatou and I went back to them on Friday, for a check-up. Both women looked much better and felt much better, too. I could still not hear the blood pressure, but I could feel a pulse, a very weak pulse. They got medication again for dehydration and they need to be checked next week.

Natou, Fatou, other Fatou and many other people often ask me: ‘What is that?’. Then they continu to put their finger over a mole, it is very funny, like they can erase it. Then they all start to discuss it and if you show them they have moles themselves too (only not as visible on their skin as on a white skin), they are amazed and start to laugh very hard :D.

This week, we finally got to see the monkeys on our compound!! They just came running along the beach, so funny. And a bit bizarre, too … Photo is included (on the photo web site).

So, this week was very quiet. It gave us a chance to do some work for school. Unfortunately, that is necessary too … sometimes ;).

Love,
Floortje