'Happy birthday Flotje'

Yaaay ik was jarig gisteren! Maar ik zal eerst beginnen bij maandag ;). Het was echt een mega hectische dag. Omdat die week ervoor twee feestdagen had, waren er minder mensen gekomen en die kwamen allemaal op maandag. Heel de kliniek zat vol met mensen en iedereen schreeuwde en kinderen waren aan het krijsen en ik wist niet meer waar ik het zoeken moest. Ik liep die dag mee met Jelika dus ik deed wondzorg. Dat gaat best goed, je kunt ook gewoon met haar overleggen en ze vraagt je ook zelf wel eens wat. Het is alleen lastig dat zij maar heel beperkt Engels spreekt. Maar nu is dat voor ons niet echt meer een probleem, je praat veel met gebaren. Dat ging dus goed. Het was echter zo druk dat ook Fatou consulten ging doen en toen stond Tasmara in haar eentje in de pharmacy. Met al die mensen. Die allemaal het liefst tegelijkertijd hun recepten willen. Ondertussen was Marsha malariatesten aan het doen. Waar ook héél véél mensen waren. Dus aan mij de taak om iedereen uit elkaar te houden. Tussen de wondzorg door ben ik naar de apotheek gelopen om iedereen op de bank neer te zetten zodat ze niet allemaal voor Tasmara gaan staan. Nee, ze verstaan me niet, maar ik praat gewoon Engels en zeg dat wanneer er ‘Dueena’ geroepen wordt ze mogen komen. Bij dat woord begrijpen ze het. En van de apotheek liep ik naar de malariatesten, want daar waren mensen aan het ruziën om de volgorde. Ik heb blaadjes verzameld en ingetekend en ze zijn stuk voor stuk getest. En daarna weer terug naar de wondzorg. Ja, het was een drukke dag.

De rest van de week was heel rustig, geen bijzonderheden in de kliniek. Op de compound hebben we hele leuke dingen gedaan, een beetje de toerist uitgehangen :D. Tasmara en ik zwemmen bijna elke dag in de zee, echt dé manier om af te koelen. Want het wordt steeds warmer, laat in de middag is het 41 graden. En dat is niet eens in de zon. We zijn ook naar de zandbank geweest, de jongens van de compound hebben ons meegenomen. Met een minibootje ga je daar naartoe, heel leuk, niet teveel bewegen want dan kiept ie om. Je kon vanaf daar ook de mangrove in, dat is zo mysterieus! Erin zijn we natuurlijk niet gegaan, want er zitten veel dieren en je zakt tot je dijbenen in de modder, maar we zijn naar de rand gelopen. Het was al bijna avond en je hoorde allemaal vreemde geluiden en zag vanalles bewegen, beetje expeditie robinson-achtig. Later in de week hebben ze ons meegenomen naar het midden van een mangrove. Dan vaar je er omheen en kom je via een ingang op een gigantische moddervlakte en je kijkt in het niets, zo mooi. Alleen maar natuur. Ook heb ik gevist met Steve en Ibu. Ik had 2 gigakrabben aan mn lijn hangen, maar helaas vallen ze eraf zodra ze hun scharen openen. Ook had ik bijna een grote vis te pakken, dus ging best goed ;). In de avond hebben ze me meegenomen naar het oesterstrand. Dat is vlak naast ons, je kunt er met het bootje naartoe. Ibu ging ondertussen vissen en Steve ging me uitleggen wat er met die oesters gebeurden: ze vangen de oesters, koken de oester eruit en verkopen die in Serekunda en van de schelp maken ze verf of pleisterwerk. Er waren iets van 5 stationnetjes waar de oester naartoe ging en een mevrouw die daar werkte liet graag alles zien. Dat zijn hun inkomsten. De oesters zijn goed te vangen, omdat ze aan de wortels van de mangrove groeien. Wanneer het water laag staat kun je makkelijk bij de oesters. We zijn terug naar de compound gelopen en toen we door het Lost-gebied liepen zagen we grote apen in de bomen, net zoals we in Kololi hadden gezien! Ik kan het echt niet beschrijven, maar de sfeer die dan hangt in zo’n verlaten compound waar je nog sporen van leven ziet en dan die apen en alle andere geluiden … wauw!

Donderdag hebben we de laatste dingen in het magazijn uitgezocht, dus we zijn precies op tijd klaar voor Gabrielle komt :D. Marsha en ik stonden wat te rommelen en opeens roept Tasmara: ‘Nou, doei hè’ en rent echt kei hard naar de bushtaxi met Fatou en Natou. Ik sta echt te kijken en tegen Marsha te praten: ‘Wat doet ze nu? Wat gaat ze doen? Waarom gaat ze weg?!’ En ik riep naar Natou dat ze Tasmara terug moest geven, maar ze lachten me alleen maar kei hard uit en zwaaiden vrolijk. Weg Tasmara. En Marsha was ook druk bezig me ervan te overtuigen dat ze er niets van snapte en ja, ik vond het maar raar allemaal. Tasmara was echt weg. En wij zaten in het magazijn. Nou ja, we zijn maar naar huis gegaan (nadat we klaar waren natuurlijk) en Tasmara kwam ergens na het eten terug, heel nonchalant, ze wilde graag naar het internetcafé. Right.
Het komt er dus op neer, want anders wordt het verhaal echt te lang, dat ze me gewoon de hele tijd in de maling hebben genomen om vanalles te kunnen doen voor mn verjaardag. En echt, ik trap overal in joh :O!

Toen ik vrijdagochtend opstond kreeg ik weer allemaal instructies: ik mocht niet daar naartoe, ik moest wachten totdat ik geroepen werd, ik mocht niet uit mn bed. En toen was het zover: ik mocht uit mn bed! Ze hadden heel het huisje versierd met slingers, ballonnen en een opblaasbare 25, superlief! En toen ik ook naar het eten mocht komen hadden ze een heel ontbijtje met cupcakes, jus d’orange en een banaantje. En van Kumba kregen we nog een omelet, heerlijk allemaal! En toen de cadeautjes, die was Tasmara donderdag gaan halen: oorbellen (want ik leen ze elke keer van hun en je kunt hier als vrouw niet zonder oorbellen over straat), gezichtsmasker, nagellakremover (die hadden we niet en wilden we hebben) en creme voor je gezicht en huid. En een cupcake kaart! Zo leuk allemaal, ze hadden gekeken wat ik in mn handen pakte als we in Lamin waren :D. Goeie start van de dag!

We waren op tijd naar de kliniek aangelopen en zagen de bushtaxi met een hard zwaaiende Natou al voorbij komen. Toen ik de poort doorliep begonnen de Fatou’s (er zijn er 3 in deze kliniek) en Jelika onder leiding van Natou ‘Happy Birthday Flotje’ te zingen, Zo leuk! Ook dit kan ik niet beschrijven, maar zoals ze daar met zn allen stonden te zingen en mij feliciteerden en wel drie keer het liedje hebben gezongen, op een rijtje, heel lief. Het staat deels op film, voor de impressie ;).

’s Middags zijn we met de jongens en een Nederlandse toerist gaan zwemmen. We zijn van Wunderland naar de mangrove aan de overkant gezwommen en toen naar rechts naar de andere mangrove. Klein probleempje onderweg naar de 1e mangrove: Steve begon allemaal te spartelen, sputteren en te schreeuwen dat ie tired was. En we waren nog niet echt ver eigenlijk. Maar Steve maakt altijd grapjes en is niet vaak serieus, dus tsja, was het nu een grapje of was ie echt moe? Jaks zwom bij hem en we riepen naar hem of het echt was en hij wist het ook niet. Ik ben maar richting hen gegaan en toen kwam Ibrahim met de boot er al aan. Het bleek serieus te zijn … Steve was moe en wij dachten met zn allen dat het een grap was. Maar ik heb, zoals ze in Bondi Rescue doen, gelet of zn kop onder water ging en dat was niet, dus hij kon nog even tot de boot. Alles is goed gekomen ;). Na de 2e mangrove zijn we weer terug gegaan. Ik werd eervol vernoemd, omdat ik als 1e binnen was :D. Daarna hebben we nog gekanood, ik was een voorbeeldige leerling, ik moet alleen nog wat aan mn bochten werken ;).

’s Avonds was er een groot feest, iedereen van de compound was bij het vuur. Voordat het begon kreeg ik nog allerlei cadeautjes: van de kids kreeg ik een bosje zelfgeplukte bloemen, Ibu kwam me een vaas brengen met zelfgeplukte bloemen erin (gebloemschikt en in grond gezet!), Steve had ‘something very special for the, you know, special day’ voor me en dat was een zelfgemaakte ketting van Africa (zie foto’s) en toen ik bij het vuur ging zitten kreeg ik van Ibrahim een envelop met een bloem erop, zo’n ouderwetse luchtpostenvelop, en daar zat ook een ketting in van Africa, zo leuk allemaal!!! En superlief dat ik allemaal cadeautjes kreeg :)! Met twee kettingen van Africa om begon het dansen dan: ik moest beginnen omdat ik jarig was. Maar ik wist niet echt hoe te dansen dus toen ben ik samen met Ibu begonnen :D. Ibrahim speelde de drums en de rest was aan het dansen à la de vorige beschrijving ;), heel gezellig! Echt iedereen danste mee (dat is normaal niet echt) en zelfs Lamin heeft gedanst (die danst ongeveer nooit) en ik was een ‘very special girl and a very special birthday’ dat ik dat mocht meemaken. Ook hebben ze gezongen tijdens het dansen en dat was echt mooi en leuk om te horen. We hebben het opgenomen, veel zul je niet zien maar luisteren kan wel. Alles was gewoon helemaal perfect! Na we uitgedanst waren bij het vuur werd het feest verplaatst naar de bantoba, dat is waar we normaal eten. Hier had Lamin een stereo neergezet en gingen we verder dansen en lieten onze beste moves zien ;). Nee, iedereen kan juist dansen zoals ie wil, niets is gek en je krijgt altijd applaus, dat is juist zo leuk. Het was zo gezellig dat Lamin (‘Birthday girl, I wish you the best next 125 years’) me een extra 175 jaar wenste (‘I wish you a 50 more year extra life’ en ja, 125 plus 50 is 175). Ik ga dus heel oud worden people :D.

En nu, ik schrijf dit op zaterdagochtend 8 uur, zijn we moe maar voldaan. Deze verjaardag zal ik NOOIT meer vergeten, heel de dag was super :D! Bedankt voor de felicitaties en tot volgende week!

Veel liefs,
Floortje